Można by było napisać coś więcej o tej produkcji np. że w każdej scenie poziom absurdu przekracza dopuszczalną normę. Albo nadmienić, że większość psychopatów nosi przy sobie (chyba w galotach) grube liny do wieszania i dysponując atletyczną siłą i zwinnością potrafi powiesić sporo ważące zwłoki na drzewie w krótkim czasie podczas burzy śnieżnej. No właśnie i ta nieszczęsna pogoda - jak na złość nic nie działa - telefon, bojler, elektryczność, transport... Pech goni pech. Na szczęście jest płaczący Sly (to oskrar(d)owa scena - tak nie doceniona). A zakończenie z pierścionkiem dodaje głęboką metaforę i zmusza do refleksji. Oczywiście można o tym napisać, można to też przeczytać. Tylko czemu ma to służyć? Tytuł przynajmniej krótki.